Er is dan een speciale mis èn een maaltijd waar alle dorpelingen aan kunnen deelnemen. Wij noemen het hier: het repas van Christophe, omdat hij die maaltijd organiseert. (Christophe is de uitbater van het café)
Dit jaar was het op 28 november en voor het eerst in de nieuwe "Salle Socio-culturelle" die aan het château gebouwd is.
Er is één probleem; sinds die nieuwe zaal mag er niet meer gekookt worden in het kasteel, wat het bereiden van maaltijden niet eenvoudiger maakt. Wetten vanuit Brussel :-).
Sinds ik deel uitmaak van de Association 2001 Familles, wordt er min of meer van me verwacht dat ik, en natuurlijk ook Chris, bij die maaltijd de handen uit de mouwen steek.
Het viel deze keer nog mee. Bij het vorige feest, de viering van 1 mei, stond ik al om 7 uur 's morgens bananen te pellen en sinaasappels te schillen voor de vruchtensalade. Deze keer werden we pas om 11 uur verwacht.
De zaal stond al helemaal klaar.
Met een aantal andere vrouwen moesten we allerlei vleeswaren op 108! bordjes klaarleggen, gegarneerd met olijven, een augurkje en een klein stukje roomboter.
Vervolgens moest er een enorme hoeveelheid stokbrood gesneden worden, want hier eten ze niets zonder brood. Zelfs bij pasta en rijstgerechten wordt er stokbrood geserveerd. Gelukkig bezitten wij een "stokbroodguillotine" dus die heeft Chris snel opgehaald. Dat scheelde veel werk!
Voorgerecht "assiete anglaise" ( zo noemen ze hier een bord met vleeswaar) , daarna een salade, vervolgens hoofdgerecht van eendenbouten met witte bonen. Daarna het onvermijdelijke kaasplateau en een abrikozentaartje als dessert. Alles vergezeld van wijn in 3 kleuren, champagne bij het dessert, en koffie toe.
Maar...............ook tussen de gangen door 108 borden afwassen met bestek. Er is helaas geen machine in ons kasteel.
En, waar wij de eerste tijd erg aan moesten wennen, op een gegeven moment wordt er gezongen.
Meestal begint onze vroegere campingbaas, Michel Durand, te spelen op zijn accordeon. Zijn vaardigheid verbetert helaas helemaal niet, maar OK hij brengt de stemming er in.
Mensen gaan staan en zingen een lied. Als ze gaan zitten gaat een ander staan, al dan niet met veel aansporing van de zaal, en zo gaat dat een tijdje door. Als je daar aan gewend bent, is het eigenlijk best een leuke gewoonte.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten